Nederweert War Cematery is een Brits ereveld gelegen aan de Monseigneur Kreijelmanstraat. Op de begraafplaats liggen 362 doden uit de Tweede Wereldoorlog begraven, afkomstig uit landen van het Gemenebest. De doden zijn gesneuveld na de bevrijding van Nederweert op 21 september 1944. De frontlijn lag tot 14 november van dat jaar dicht in de buurt van het dorp en liep langs de Zuid-Willemsvaart en het kanaal Wessem-Nederweert. In die periode vielen er slachtoffers bij patrouilles, operaties, door beschietingen en ook door mijnenvelden. Toen de Britten de kanalen waren overgestoken en optrokken naar de Maas werden nog doden begraven die vielen in de omgeving.
Op de begraafplaats staat een herdenkingskruis (Cross of Sacrifice) naar ontwerp van Sir Reginald Blomfield. Het is uitgevoerd in natuursteen, en er is een bronzen zwaard op aangebracht. De Commonwealth War Graves Commission is verantwoordelijk voor de nagedachtenis aan 1,7 miljoen gesneuvelden van het Gemenebest in 150 landen. De organisatie heeft wereldwijd meer dan 2.500 begraafplaatsen opgericht en onderhoudt deze ook.
De aanleg van het Engels kerkhof, zoals dit in de volksmond vaak wordt genoemd, begon op 16 augustus 1945. Het gaat hier om een begraafplaats van het Gemenebest van Naties, voorheen het Britse Gemenebest (British Empire and Commonwealth). Er liggen hier militairen van verschillende nationaliteiten begraven, waaronder het Verenigd Koninkrijk, Canada, Australië, Nieuw-Zeeland, Zuid-Afrika en India.
Militairen die omkwamen bij gevechten werden vaak ter plekke of op een lokale begraafplaats begraven. Aan het einde van de oorlog lagen er in de hele gemeente veldgraven van zowel de geallieerden als de Duitse militairen. Vanaf 1945 werd er gestart met het centraal (her)begraven van de gesneuvelden. Veel Britten zijn begraven in Nederweert, Amerikanen in het Zuid-Limburgse Margraten en Duitsers in het Noord-Limburgse IJsselstein.
Lieutenant PERKINS, JOHN ANTHONY Service Number 312530 Died 29/09/1944 Aged 21 'C' Sqn. Royal Scots Greys (2nd Dragoons) Royal Armoured Corps.
Onze Britse bevrijders
Bij elk graf is een grafsteen van witte natuursteen geplaatst. Elk graf heeft vaak ook een persoonlijke zin erop staan, die iets vertelt over diegene die er begraven ligt. Elke steen is een uniek mens die voor onze vrijheid heeft gevochten, zoals Luitenant John Perkins.
Hij was één van de vier soldaten van de Royal Scots Greys die tijdens onze bevrijding omkwamen in Nederweert in september 1944. John was samen met Sidney Jeffries en Thomas Hall ingekwartierd in de Kerkstraat in Nederweert toen er op 29 september een Duitse artillerie granaat insloeg. Perkins en Hall waren op slag dood. Jeffries werd naar binnen gebracht maar overleed kort erna. Een dag eerder, op 28 september, werd hun kameraad Lewis Cameron in de rug schoten door een Duitse sluipschutter vanuit ‘het Eilandje’. Dat is een plek bij het kanaal van Nederweert. Hij overleed kort erna. Samen liggen ze, zij aan zij, begraven op de Britse begraafplaats in Nederweert. Ze werden in eerste instantie begraven aan de Heijsterstraat hier staat tot op de dag van vandaag nog een gedenkteken. (zie foto)
INSCRIPTION “THERE'S SOME CORNER OF A FOREIGN FIELD THAT IS FOR EVER ENGLAND“ Luitenant Perkins is te vinden in sectie II. (rechtsvoor) F. 2.
Tijdelijke graven aan de Heijsterstraat foto beeldbankwo2.nl
Tijdelijke graven aan de Heijsterstraat.
Verzorging van graven door lokale bewoners.
Britse begraafplaats in 1945.
De Amerikaanse gesneuvelde uit de omgeving van Nederweert zijn onder andere begraven op de Amerikaanse begraafplaats in Margaten. Na het einde van de oorlog nam opperbevelhebber Dwight D. Eisenhower het besluit om alle tijdelijke begraafplaatsen te ruimen en de lichamen te herbegraven in Margraten en Henri-Chapelle. De laatste herbegrafenis was op 30 maart 1946. Er lagen toen 17742 Amerikanen en 1026 overige geallieerden (waaronder ruim 700 soldaten van het Rode Leger) begraven, en ook 3075 Duitsers (op een stuk terrein aan de Honthemse kant, dat van de rest was afgescheiden door een heg, en gemarkeerd met een bordje "Enemy dead"). Ook werd de begraafplaats verfraaid met paden, beplanting, een kapel (gebouwd door Duitse krijgsgevangenen) en een bezoekerscentrum. Op Memorial Day in die jaren waren veel schoolklassen aanwezig.
In 1947 werd de begraafplaats in Margraten, tot dan toe tijdelijk, aangewezen als permanente begraafplaats. Toen pas kon worden begonnen met de definitieve inrichting. Het ontwerp daarvoor werd gemaakt door architectenbureau Shepley, Bulfinch, Richardson and Abbott uit Boston; de landschapsarchitectuur werd verzorgd door Clark, Rapuano and Halleran uit New York. Een groot deel, ruim 10000, werd gerepatrieerd naar de VS. Uiteindelijk kregen 8301 doden hun definitieve graf in Margraten. Op 6 juni 1960 werd de begraafplaats officieel geopend door koningin Juliana.
Duitse begraafplaats Ysselsteyn
De Duitse gesneuvelde militairen liggen begraven op de militaire begraafplaats in IJsselstein. In totaal liggen er 31.598 voornamelijk Duitse soldaten begraven, waarvan de overgrote meerderheid is gesneuveld in de Tweede Wereldoorlog. Naast Duitse militairen liggen er ook Oostenrijkers, Polen, Nederlanders, Russen en andere nationaliteiten begraven die hebben gediend in de nazi-Duitse strijdkrachten zowel vrijwillig of dienstplichtig.
De begraafplaats werd in 1946 aangelegd door de Nederlandse gravendienst, om de Duitse gesneuvelden een mooie, goed onderhouden laatste rustplaats te geven. Graven van Duitse militairen lagen toen nog door heel Nederland verspreid, van Maastricht tot Ameland. Zo liggen er 1700 gesneuvelden uit het gebied rond Arnhem en zijn er ongeveer 3000 doden overgebracht van de Amerikaanse Begraafplaats Margraten. De herbegravingen begonnen op 15 oktober 1946. De eerste die in Ysselsteyn werd begraven was Unteroffizier Johann Siegel.
De gravendienst heeft vanaf 1950 van 7330 onbekenden de identiteit kunnen vaststellen, in samenwerking met de Volksbund Deutsche Kriegsgräberfürsorge en de Duitse Dienststelle in Berlijn. Dit heeft enkele jaren (t/m 1968) geduurd. De begraafplaats wordt sinds 1 november 1976 door de Volksbund onderhouden. Tussen mei 1977 en oktober 1981 werden nieuwe grafkruizen geplaatst door militairen van de Bundeswehr.